Wanneer een werknemer ziek wordt, is de werkgever verplicht om het loon door te betalen. Deze verplichting geldt maximaal 104 weken. Als de werkgever zich onvoldoende inspant voor de re-integratie, kan deze periode met een jaar worden verlengd door een loonsanctie.
Volgens artikel 7:629 van het Burgerlijk Wetboek moet de werkgever minimaal 70 procent van het loon doorbetalen. In het eerste ziektejaar mag dat bedrag niet onder het niveau van het minimumloon uitkomen. In het tweede jaar geldt die ondergrens niet meer en kan het uit te betalen bedrag lager zijn als het loon relatief laag is.
In veel cao's zijn afspraken gemaakt die gunstiger zijn dan de wettelijke regeling. Vaak wordt in het eerste ziektejaar 90 of zelfs 100 procent van het loon doorbetaald. Ook kan een cao bepalen dat de uitkering niet onder een bepaald niveau mag zakken, waardoor werknemers beter beschermd zijn dan volgens de wet alleen.
Voor werknemers die de AOW-leeftijd al hebben bereikt, gelden kortere termijnen. Bij ziekte hoeft de werkgever het loon slechts 13 weken door te betalen in plaats van 104 weken. Ook de re-integratieverplichtingen zijn voor deze groep beperkt. Na afloop van deze periode vervalt het opzegverbod bij ziekte en kan de arbeidsovereenkomst worden beëindigd.
De verplichting om loon door te betalen is nauw verbonden met de re-integratieplicht. Wanneer een werkgever te weinig doet om een zieke werknemer weer aan het werk te krijgen, kan het UWV een loonsanctie opleggen. Dit betekent dat de werkgever het loon tot maximaal een jaar langer moet doorbetalen. De loonsanctie moet werkgevers stimuleren hun verantwoordelijkheid voor re-integratie serieus te nemen.
Kom in contact met re-integratieprofessionals in uw regio voor accurate re-integratiebegeleiding bij langdurige ziekte